15 marca 1948 r. – wyrok dla rtm. Witolda Pileckiego – lekcja historii.

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 r. w północnej Rosji, dokąd rodzina Pileckich została przesiedlona przez władze rosyjskie w ramach represji za udział w powstaniu styczniowym. W latach 1918–1921 służył w Wojsku Polskim, brał udział m.in. w obronie Grodna i wyzwoleniu Wilna.

W czasie II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej. 19 września 1940 r. celowo dał się złapać w łapance, aby dostać się do Auschwitz i zdobyć informacje o obozie. 27 kwietnia 1943 r. wraz z dwoma więźniami zdołał uciec z obozu. Następnie przygotował pierwsze sprawozdanie o ludobójstwie w Auschwitz i przesłał je do kwatery głównej Armii Krajowej i dalej na Zachód.

W l. 1943–1944 służył w oddziale III Komendy Głównej AK jako z-ca dowódcy Brygady Informacyjno-Wywiadowczej „Kameleon”. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie organizował siatkę wywiadowczą i rozpoczął zbieranie informacji wywiadowczych o sytuacji w Polsce. 8 maja 1947 r. rotmistrz Pilecki został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Jego proces rozpoczął się 3 marca 1948 r. przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie. Zarzucano mu m. in. przygotowanie zamachu na dygnitarzy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, prowadzenie działalności szpiegowskiej i nielegalne posiadanie broni.

15 marca 1948 r. rotmistrz został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja 1948 r. Miejsce pochówku nie jest znane – władze komunistyczne pochowały go potajemnie, by pamięć po rotmistrzu zaginęła. W 1990 r. nastąpiło unieważnienie wyroku. W 2006 r. Witold Pilecki został odznaczony pośmiertnie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego.

Za:solidarnosc.gda.pl

• « poprz.
• nast. »